Ciao Peru, hola Bolivia y Argentina
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
04 December 2013 | Argentinië, Salta
Hola amigos y familia!
Tijdje geleden sinds de laatste update, heb in de afgelopen 2 weken zoveel gedaan, geen tijd gehad om een nieuw verslagje te schrijven... Afgelopen keer had ik het erover dat we met het groepje in cuzco grote plannen hadden richting la paz/copacabana. Het mooie van reizen vind ik dat alle mooie plannen in veel gevallen weer de prullenbak in kunnen omdat er ineens een andere afslag op je pad komt, zo ook in dit geval.
Omdat een deel van de groep nog niet de machu Picchu had beklommen duurde het voor mij en 2 anderen te lang om op hun te wachten. Daarom besloten raki en ik de bus te pakken van cuzco naar arequipa, zuidelijker. Arequipa zelf staat bekent als la ciudad blanca (de witte stad) en dat was duidelijk te merken bij aankomst. Een mooi gezicht! Het enige jammere was dat ik voor het eerst te maken kreeg met voedselvergiftiging dankzij 2 empanadas die ik in alle haast gekocht had vlak voor vertrek. Daardoor 3 dagen van de leg, maar goed: gewoon doorgaan!
Rondom arequipa bevindt zich de valle de colca (de colca vallei). Sommige Belgen hebben tientallen jaren geleden een boek geschreven over deze vallei en hadden hierin opgenomen dat de cliffs en dieptes nog dieper zijn dan de grand canyon in de USA... Nou is dat natuurlijk wat overdreven maar dat de vallei diep is dat is zeker. Ik had de 1-daagse tour geboekt en we vertrokken om 03.00 's nachts richting de vallei. Het begon allemaal heel leuk en aardig met wat geschiedenis en achtergrondinfo maar waar het mij vooral om te doen was waren de condors die in dat gebied leven. Zoals jullie weten zijn die vogels vrij zeldzaam en het is lastig om ze te spotten. Dat bleek wel toen we een uur de tijd hadden om door de condor cross te lopen. In dat hele uur geen condor gezien, laat staan andere vogels. Kwam met name door een groep kutkinderen die liepen te schreeuwen en te fluiten... Stond op het punt om er een paar op de wreef te nemen en richting afgrond te schoppen, maar ze hadden geluk dat ik me klote voelde. Ging dus terug naar de bus en zat bijna in m'n stoel toen de gids ineens condors schreeuwde... Heb een sprint getrokken waar usain bolt niet aan kan tippen en de beloning was daar. 3 grote condors die vlak over onze hoofden vlogen (en ook een valk maar die zocht het maar uit)! Geweldig om te zien en ook mooie foto's van gemaakt!
Mijn dag was dus goed! Daarna nog met een lama en Arend op de foto geweest en naar bijna 5000 meter gereden maar dat vond ik allemaal wel best... De volgende dag met raki de bus gepakt richting puno, dit is een stad waar je moet overstappen op een andere bus die naar copacabana (naast lake titicaca), omdat hier de grensovergang met Bolivia is. We hadden geluk, niet alleen omdat we het eerste deel met z'n 3en in de bus zaten maar ook omdat we net op tijd waren voor de overstap, waardoor we niet een dag hoefden te wachten, heel chill. Vanaf copacabana zijn we de volgende dag naar isla del sol gevaren voor een wandeling over het eiland, hele mooie omgeving maar ook weer de zoveelste inca ruïne, ik heb ze nu wel gezien... Onze bedoeling was om op zaterdag in la paz te zijn voor een goede party, dat lukte. En uiteraard kwam ik daar weer oude bekenden tegen in het grote partyhostel in la paz, wild rover. Helemaal gekkenhuis dus die avond...
Op zondag naar cholita wrestling geweest, een soort Amerikaans showworstelen met vrouwen in traditionele kledij (grote poncho en een bolhoed uit het Charlie Chaplin tijdperk). Leuk om te zien maar na 2 gevechten is het wel leuk geweest. Meest genoten van de kids die de bad guy vanaf de tribune bekogelen met popcorn en flessen water, schitterend! 'S avonds maar weer op stap gegaan, je moet wat hè...
Maandag, opnieuw een hoogtepunt! Met een grote groep van het hostel zijn we gaan mountainbiken op de gevaarlijkste weg van de wereld: death road! Na machu Picchu het tofste wat ik tot nu toe heb gedaan, ongelooflijk vet! In het begin even kat uit de boom kijken maar daarna a la een Spaanse wielrenner (zonder doping, dat wel) naar benden gedoken over smalle bergpaden met losse stenen, wat een kick! Het was zo koel dat we nog serieus hebben overwogen om de volgende dag weer te gaan... Maar de volgende dag kreeg ik een rondleiding door la paz van een meisje wat ik eerder had ontmoet. Onder andere naar de witches market geweest, allemaal rare kruiden, dode baby lama's en andere trippende dingen die je daar kan kopen, vrij gaar! Daarna nog naar een mooi uitzichtpunt gegaan, gebowld en een typisch Boliviaans gerecht gegeten, een mooie dag dus die nog mooier werd doordat ik bij terugkomst zag dat Ajax van Barcelona had gewonnen! :)
Zoals ik al eerder zei, gemaakte plannen zijn nooit een garantie, zo ook nu niet. Ik was van plan om naar sucre te gaan om daar een week taallessen te volgen maar ik besloot om met 2 Australische gasten, shaemus en kazam, de tocht naar de salar de uyuni te maken. Dit is de gigantische zoutvlakte in het zuiden van Bolivia. Een tour van 3 dagen richting de san Pedro de atacama woestijn in Chili. (Ook weer een andere route dan ik oorspronkelijk van plan was te doen). Ik had hier allang naar uitgekeken, zeker omdat ik van veel medereizigers hele goede verhalen had gehoord. Lang verhaal kort: de salar zelf is schitterend maar alles eromheen was een fiasco! Een klein greep uit de gebeurtenissen: geen ontbijt, een deur als bed, een gastheer die een ondergescheten wc-rand met z'n blote handen "schoon" veegt en vervolgens het diner komt brengen en een dronken chauffeur die na een nachtelijke escapade met een bebloed hoofd en 1 schoen veel te laat terugkomt. Die cabron hebben we dus maar even achter gelaten in het laatste hostel en hebben zelf de Toyota land cruiser over de zoutvlakte gestuurd... Echt een grote domper dus, maar ja: iedereen zegt dat je tijdens je reis altijd wel een dergelijke situatie meemaakt, laat het hierbij dan maar blijven...
Dezelfde dag nog de grens met Chili overgestoken en een dag in san Pedro de atacama gebleven, erg leuk dorpje wat een beetje Mexicaans overkomt. Op dat moment was ik weer ziek geworden, combinatie van weinig slaap, slecht eten en de grote hoogte met droge lucht, kon bijna niet meer praten. Tijd om even bij te komen was er echter niet, ook hier ontmoette ik een meisje (Mariëlle) die ik stom toevallig in la paz al had gezien bij de deur van een ander hostel. Zij zei toen dat ze begin december naar salta ging om naar een concert van Manu chao te gaan. Een Spaans/Franse zanger die geïnspireerd is door Bob Marley. Ik wilde daar ook supergraag heen dus we hebben contact gehouden en ik kwam haar dus tegen in san Pedro. Gelijk met haar en een paar andere naar een natural swimming pool gegaan, alhoewel: het was nog minder dan het keerpunt in Zoetermeer... Ondanks dat was het een lekker dagje waar ik voor het eerst in de zon heb gebakken. Is ook nodig want alleen m'n armen/benen en nek zijn verkleurd, ziet er niet uit! Maar met de stranden van Brazilië in aantocht maak ik me geen enkele zorgen :)
Na een nachtje San Pedro door naar salta, weer een grensovergang. Na een slopende busrit, waarin ik er op het einde achterkwam dat ik m'n jas ben vergeten in het vorige hostel, in de avond aangekomen in Loki hostel. Het ligt best ver van het centrum af waardoor ze moeite hadden om veel mensen te trekken. Aangezien ze ook pas een aantal maanden open zijn en meer naamsbekendheid willen genereren hebben ze het aanbod tot 15-12 dat je er gratis kan verblijven, bonus!
Een nog grotere bonus was het feit dat de bedrijfsleidster de volgende dag kaartjes voor het concert van Manu chao ging kopen en je kon intekenen! Heel relaxed! Gelijk gedaan dus en om het te vieren ook gelijk flink gefeest in het hostel. Mariëlle, haar nichtje Mirjam en een aantal vrienden waren er ook dus erg gezellig. :)
Het optreden was echt te gek! De manier waarop die Argentijnen zo'n concert beleven staat gelijk aan het aanmoedigen van hun favoriete voetbalclub, vol passie! Prachtig om te zien en mee te maken. Nog een paar keer onderdeel geweest van een moshpit (soort open gat in de menigte waar iedereen vervolgens induikt en tegen elkaar aan beukt). In Europa zit je dan meestal in de problemen, elleboogje hier en daar... Gelukkig zijn die gasten (en meiden!) hier allemaal 1.40 meter dus als lange Europeaan ga je gewoon in het midden staan en laat je ze allemaal tegen je aan springen. Impact voor jezelf = 0, impact voor zuid-Amerikanen = bezoekje aan de vloer, 3 meter terug. Voelde me daar dus wel thuis... :)
The day after met een klein katertje naar de stad gegaan om dollars die ik in Chili had gepind, in te wisselen voor Argentijnse peso's. Die peso stelt geen klote voor, daarom bieden veel Argentijnen ze aan voor dollars. Conversieratio is soms 10 peso's voor 1 dollar dus je kan daardoor veel geld verdienen in vergelijking met het pinnen van je peso's. Na het omwisselen met een groep van 8 personen geprobeerd om auto's te huren waarmee we de komende 6 dagen rond gaan trekken om uiteindelijk in cordoba te belanden. Na een paar keer gringo-prijzen voorgeschoteld te hebben gekregen, hebben we een mooi bod gekregen en gaan we dus rondscheuren.
In cordoba willen jan en ik taallessen gaan volgen en uiteraard beetje feesten met de studenten daar, maar je weet nooit hoe het loopt natuurlijk...
Foto's moet Ik snel even gaan updaten, want het zijn er een hoop. Maar dat zal later gebeuren, wanneer ik in cordoba ben of anders een tussenstation met goede WiFi.
Hoop dat alles goed gaat in het koude Nederland, maak je over mij maar geen zorgen, ik ga voorlopig nog niet weg hier en kom pas terug als de temperaturen weer wat beter zijn! :)
Ciao J
Tijdje geleden sinds de laatste update, heb in de afgelopen 2 weken zoveel gedaan, geen tijd gehad om een nieuw verslagje te schrijven... Afgelopen keer had ik het erover dat we met het groepje in cuzco grote plannen hadden richting la paz/copacabana. Het mooie van reizen vind ik dat alle mooie plannen in veel gevallen weer de prullenbak in kunnen omdat er ineens een andere afslag op je pad komt, zo ook in dit geval.
Omdat een deel van de groep nog niet de machu Picchu had beklommen duurde het voor mij en 2 anderen te lang om op hun te wachten. Daarom besloten raki en ik de bus te pakken van cuzco naar arequipa, zuidelijker. Arequipa zelf staat bekent als la ciudad blanca (de witte stad) en dat was duidelijk te merken bij aankomst. Een mooi gezicht! Het enige jammere was dat ik voor het eerst te maken kreeg met voedselvergiftiging dankzij 2 empanadas die ik in alle haast gekocht had vlak voor vertrek. Daardoor 3 dagen van de leg, maar goed: gewoon doorgaan!
Rondom arequipa bevindt zich de valle de colca (de colca vallei). Sommige Belgen hebben tientallen jaren geleden een boek geschreven over deze vallei en hadden hierin opgenomen dat de cliffs en dieptes nog dieper zijn dan de grand canyon in de USA... Nou is dat natuurlijk wat overdreven maar dat de vallei diep is dat is zeker. Ik had de 1-daagse tour geboekt en we vertrokken om 03.00 's nachts richting de vallei. Het begon allemaal heel leuk en aardig met wat geschiedenis en achtergrondinfo maar waar het mij vooral om te doen was waren de condors die in dat gebied leven. Zoals jullie weten zijn die vogels vrij zeldzaam en het is lastig om ze te spotten. Dat bleek wel toen we een uur de tijd hadden om door de condor cross te lopen. In dat hele uur geen condor gezien, laat staan andere vogels. Kwam met name door een groep kutkinderen die liepen te schreeuwen en te fluiten... Stond op het punt om er een paar op de wreef te nemen en richting afgrond te schoppen, maar ze hadden geluk dat ik me klote voelde. Ging dus terug naar de bus en zat bijna in m'n stoel toen de gids ineens condors schreeuwde... Heb een sprint getrokken waar usain bolt niet aan kan tippen en de beloning was daar. 3 grote condors die vlak over onze hoofden vlogen (en ook een valk maar die zocht het maar uit)! Geweldig om te zien en ook mooie foto's van gemaakt!
Mijn dag was dus goed! Daarna nog met een lama en Arend op de foto geweest en naar bijna 5000 meter gereden maar dat vond ik allemaal wel best... De volgende dag met raki de bus gepakt richting puno, dit is een stad waar je moet overstappen op een andere bus die naar copacabana (naast lake titicaca), omdat hier de grensovergang met Bolivia is. We hadden geluk, niet alleen omdat we het eerste deel met z'n 3en in de bus zaten maar ook omdat we net op tijd waren voor de overstap, waardoor we niet een dag hoefden te wachten, heel chill. Vanaf copacabana zijn we de volgende dag naar isla del sol gevaren voor een wandeling over het eiland, hele mooie omgeving maar ook weer de zoveelste inca ruïne, ik heb ze nu wel gezien... Onze bedoeling was om op zaterdag in la paz te zijn voor een goede party, dat lukte. En uiteraard kwam ik daar weer oude bekenden tegen in het grote partyhostel in la paz, wild rover. Helemaal gekkenhuis dus die avond...
Op zondag naar cholita wrestling geweest, een soort Amerikaans showworstelen met vrouwen in traditionele kledij (grote poncho en een bolhoed uit het Charlie Chaplin tijdperk). Leuk om te zien maar na 2 gevechten is het wel leuk geweest. Meest genoten van de kids die de bad guy vanaf de tribune bekogelen met popcorn en flessen water, schitterend! 'S avonds maar weer op stap gegaan, je moet wat hè...
Maandag, opnieuw een hoogtepunt! Met een grote groep van het hostel zijn we gaan mountainbiken op de gevaarlijkste weg van de wereld: death road! Na machu Picchu het tofste wat ik tot nu toe heb gedaan, ongelooflijk vet! In het begin even kat uit de boom kijken maar daarna a la een Spaanse wielrenner (zonder doping, dat wel) naar benden gedoken over smalle bergpaden met losse stenen, wat een kick! Het was zo koel dat we nog serieus hebben overwogen om de volgende dag weer te gaan... Maar de volgende dag kreeg ik een rondleiding door la paz van een meisje wat ik eerder had ontmoet. Onder andere naar de witches market geweest, allemaal rare kruiden, dode baby lama's en andere trippende dingen die je daar kan kopen, vrij gaar! Daarna nog naar een mooi uitzichtpunt gegaan, gebowld en een typisch Boliviaans gerecht gegeten, een mooie dag dus die nog mooier werd doordat ik bij terugkomst zag dat Ajax van Barcelona had gewonnen! :)
Zoals ik al eerder zei, gemaakte plannen zijn nooit een garantie, zo ook nu niet. Ik was van plan om naar sucre te gaan om daar een week taallessen te volgen maar ik besloot om met 2 Australische gasten, shaemus en kazam, de tocht naar de salar de uyuni te maken. Dit is de gigantische zoutvlakte in het zuiden van Bolivia. Een tour van 3 dagen richting de san Pedro de atacama woestijn in Chili. (Ook weer een andere route dan ik oorspronkelijk van plan was te doen). Ik had hier allang naar uitgekeken, zeker omdat ik van veel medereizigers hele goede verhalen had gehoord. Lang verhaal kort: de salar zelf is schitterend maar alles eromheen was een fiasco! Een klein greep uit de gebeurtenissen: geen ontbijt, een deur als bed, een gastheer die een ondergescheten wc-rand met z'n blote handen "schoon" veegt en vervolgens het diner komt brengen en een dronken chauffeur die na een nachtelijke escapade met een bebloed hoofd en 1 schoen veel te laat terugkomt. Die cabron hebben we dus maar even achter gelaten in het laatste hostel en hebben zelf de Toyota land cruiser over de zoutvlakte gestuurd... Echt een grote domper dus, maar ja: iedereen zegt dat je tijdens je reis altijd wel een dergelijke situatie meemaakt, laat het hierbij dan maar blijven...
Dezelfde dag nog de grens met Chili overgestoken en een dag in san Pedro de atacama gebleven, erg leuk dorpje wat een beetje Mexicaans overkomt. Op dat moment was ik weer ziek geworden, combinatie van weinig slaap, slecht eten en de grote hoogte met droge lucht, kon bijna niet meer praten. Tijd om even bij te komen was er echter niet, ook hier ontmoette ik een meisje (Mariëlle) die ik stom toevallig in la paz al had gezien bij de deur van een ander hostel. Zij zei toen dat ze begin december naar salta ging om naar een concert van Manu chao te gaan. Een Spaans/Franse zanger die geïnspireerd is door Bob Marley. Ik wilde daar ook supergraag heen dus we hebben contact gehouden en ik kwam haar dus tegen in san Pedro. Gelijk met haar en een paar andere naar een natural swimming pool gegaan, alhoewel: het was nog minder dan het keerpunt in Zoetermeer... Ondanks dat was het een lekker dagje waar ik voor het eerst in de zon heb gebakken. Is ook nodig want alleen m'n armen/benen en nek zijn verkleurd, ziet er niet uit! Maar met de stranden van Brazilië in aantocht maak ik me geen enkele zorgen :)
Na een nachtje San Pedro door naar salta, weer een grensovergang. Na een slopende busrit, waarin ik er op het einde achterkwam dat ik m'n jas ben vergeten in het vorige hostel, in de avond aangekomen in Loki hostel. Het ligt best ver van het centrum af waardoor ze moeite hadden om veel mensen te trekken. Aangezien ze ook pas een aantal maanden open zijn en meer naamsbekendheid willen genereren hebben ze het aanbod tot 15-12 dat je er gratis kan verblijven, bonus!
Een nog grotere bonus was het feit dat de bedrijfsleidster de volgende dag kaartjes voor het concert van Manu chao ging kopen en je kon intekenen! Heel relaxed! Gelijk gedaan dus en om het te vieren ook gelijk flink gefeest in het hostel. Mariëlle, haar nichtje Mirjam en een aantal vrienden waren er ook dus erg gezellig. :)
Het optreden was echt te gek! De manier waarop die Argentijnen zo'n concert beleven staat gelijk aan het aanmoedigen van hun favoriete voetbalclub, vol passie! Prachtig om te zien en mee te maken. Nog een paar keer onderdeel geweest van een moshpit (soort open gat in de menigte waar iedereen vervolgens induikt en tegen elkaar aan beukt). In Europa zit je dan meestal in de problemen, elleboogje hier en daar... Gelukkig zijn die gasten (en meiden!) hier allemaal 1.40 meter dus als lange Europeaan ga je gewoon in het midden staan en laat je ze allemaal tegen je aan springen. Impact voor jezelf = 0, impact voor zuid-Amerikanen = bezoekje aan de vloer, 3 meter terug. Voelde me daar dus wel thuis... :)
The day after met een klein katertje naar de stad gegaan om dollars die ik in Chili had gepind, in te wisselen voor Argentijnse peso's. Die peso stelt geen klote voor, daarom bieden veel Argentijnen ze aan voor dollars. Conversieratio is soms 10 peso's voor 1 dollar dus je kan daardoor veel geld verdienen in vergelijking met het pinnen van je peso's. Na het omwisselen met een groep van 8 personen geprobeerd om auto's te huren waarmee we de komende 6 dagen rond gaan trekken om uiteindelijk in cordoba te belanden. Na een paar keer gringo-prijzen voorgeschoteld te hebben gekregen, hebben we een mooi bod gekregen en gaan we dus rondscheuren.
In cordoba willen jan en ik taallessen gaan volgen en uiteraard beetje feesten met de studenten daar, maar je weet nooit hoe het loopt natuurlijk...
Foto's moet Ik snel even gaan updaten, want het zijn er een hoop. Maar dat zal later gebeuren, wanneer ik in cordoba ben of anders een tussenstation met goede WiFi.
Hoop dat alles goed gaat in het koude Nederland, maak je over mij maar geen zorgen, ik ga voorlopig nog niet weg hier en kom pas terug als de temperaturen weer wat beter zijn! :)
Ciao J
-
04 December 2013 - 13:38
Rick:
Weer een super verhaal om te lezen J!!! Je maakt wat mee zeg :D Keep up the good work ;-) -
04 December 2013 - 13:39
Moeders:
Bueno dias Jeroen,
Weer veel meegemaakt zo te lezen! De tegenvallers snel vergeten....
Hopelijk vind je in Cordoba een momentje tussen je Spaanse lessen door om te skypen?
Pas goed op jezelf en je spullen! i Qué lo pase bien!!!
Dikkedoei en liefs xxx -
04 December 2013 - 13:59
Vaders:
Weer leuk verslag! Oke de temperaturen zijn daar buiten wel beter, maar hier slaap je niet in je lekker verwarmde kamer op een deur!
Wat mij opvalt dat je een maand geleden nog niet het verschil wist tussen een meeuw en een huismus en nu al een condor en een valk weet te spotten. Ik ken mensen die daar alleen al langer over doen.
Have fun en tot Skypes -
04 December 2013 - 16:25
A(cajada)nja:
He gringo, gaaf verslag weer. Welkom bij de deurenslaapclub, wij zijn je met de meidenclub voorgegaan. Tegenvallers heb je altijd, al was het maar omdat iedereen dingen verschillend ervaard. Gelukkig was het dat waar het om ging wel de moeite waard. Wat een verhaal over die wc , dat eten en die busschauffeur, je kunt er later (misschien zelfs toen al) vast smakelijk om lachen. Heb er beelden bij gehad....brrrrrr. Wat lache dat deze reis voor jou ook zoveel verrassingen heeft over de te nemen route, tich elke keer net iets anders dan gepland. Wat heb jij je trouwens goed ingelezen....top. Ik ga weer terug naar de grijsheid van ons bestaan...morgen sint met naar verwachting storm en sneeuw dus reuze jaloers op dat zonnetje bij jou. Pas goed op jezelf....(en je jas...hihihi). Dikke doei -
04 December 2013 - 20:24
Naaaaat:
Zoooo gaaf weer! Heel goed dat je ook afwijkt van je route voor andere mooie belevenissen, genoeg te doen daar! Nasty verhaal over die wcbril... Tof dat je naar een concert bent geweest! En natuurlijk al die andere toffe dingen. Keep going dude! xxxxx -
04 December 2013 - 21:59
PeterW:
Hola Jeroen, je hebt ons weer laten smullen van een smeuig en boeiend verhaal. Wat een fantastische tijd heb je daar!!! Alleen, je hebt ons onvergetelijke Sinterklaasfeest wel gemist. En wij jou! Hopelijk ben je volgend jaar net op tijd weer terug. Saludos, Peter -
05 December 2013 - 15:20
Petra:
Wat een tempo man ,je raast door die landen met een snelheid die de storm hier op dit moment doet verbleken. Geweldig om te lezen dat je zoveel plezier hebt en zoveel contacten maakt. Kijk uit naar je volgende verslag -
05 December 2013 - 20:45
Lotte:
Wowwwwww echt zo leuk!! En alles zo herkenbaar, zit echt te genieten van je verslag!! Nog heel veel plezier!! Kussss -
05 December 2013 - 22:22
Richard:
Hola Jeroen, wat een prachtig verhaal weer!! Je beleeft in 1 maand meer als hier in .... jaar, haha. Leuk dat je allerlei mensen ontmoet en die in een ander land weer tegen komt, dan is de wereld toch ook weer klein he!! Geniet er van, dat doe je ook wel lees ik, en denk aan wat je eet, paar dagen op de plee is zonde van je tijd!! Groeten en tot je volgende verslag, Richard & Petra. -
06 December 2013 - 11:02
E Lut:
Goed verslag weer Jeroen. Geweldig verhaal om te lezen. Die afdaling is te gek (ik heb even een filmpje opgezocht). Fijn dat het goed gaat. Wel gloryhunterminpunten voor het missen van Ajax. Dat kan echt niet. Take care en tot in mei/juni wanneer de temperaturen hier een beetje te pruimen zijn. -
09 December 2013 - 16:25
Judith:
Haaa neefie! Het was er even bij ingeschoten om te reageren, maar beter laat dan nooit he. Wat een topverhaal weer!! Zo te horen ben je goed aan het genieten van je reis en ondertussen zitten wij hier maar een beetje te werken... En ik zag net je nieuwe foto's op fb, wat cool dat jullie naar het WK hockey zijn gegaan om ons landje te supporten! Doet me denken aan dat wij hetzelfde hebben gedaan bij (een oefenwedstrijd van) de NL mannen in Australië 7 jaar geleden :) Ik kijk uit naar je volgende verhaal! Sigue disfrutando el viaje!! Beso! -
17 December 2013 - 15:47
Schuumert:
Al wakker? Dan gaan weer ff de dikke neus in het glas steken en wijntjes walsen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
